Ik heb dus ook een tatoeage. Geen grote en ik kan de tatoeage afdekken met een korte mouw zodat het niet zichtbaar is indien de situatie hier om vraagt.
Zo'n situatie is bijvoorbeeld als ik naar de kerk ga, een begravenis of bruiloft Of als ik weet dat anderen zich er ongemakkelijk bij voelen. Dat is bij veel familie leden van mijn kant.
Ik heb de tatoeage 2 jaar geleden laten zetten. Ik heb er ruim 10 jaar over nagedacht wat voor tatoeage ik nu wilde. Dit omdat een tatoeage voor het leven is. Ik wilde iets waarbij ik mijn kinderen in gedachten had, maar het was moeilijk om hier een duidelijk beeld van te krijgen want de namen van de kinderen wilde ik niet op mijn arm. Ook hartjes, bloemetjes en dergelijke vind ik maar niks.
Bij het opruimen vond ik ruim 2 jaar geleden een foto met onze handen erop en toen wist ik wat ik wilde. Maar toen was het moed verzamelen om de tatoeage te laten zetten. Het geld om de tatoeage te laten zetten had ik allang bijeen gespaard.
De reacties in mijn omgeving liepen er uiteen. Mijn jongste vond het cool, mijn oudste maar niks (intussen is ze er wel aan gewend). Mijn familie hield de mond dicht, mijn vader vroeg zich af wanneer ik de afbeelding verwijderde. Hij dacht dat het zo'n plak tatoe was die je wel eens bij de kauwgom hebt zitten. Ik kwam niet meer bij van zijn reactie.
Mijn familie is dus ook de reden dat ik de tatoeage kan afdekken. Zelf laat ik deze het liefst zien, maar aangezien ik niet alleen op de wereld ben en ook rekening met de gevoelens van anderen wil houden heb ik gekozen voor een middenweg.
Achteraf kan ik zeggen dat het zetten van de tatoeage vrijwel pijnloos was. En ik heb maar 2 dagen last gehad van een schrijnend gevoel alsof ik een schaafplek had.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten