Een hele tijd geleden + een pup

Het is lang geleden dat ik wat geschreven heb. Eind januari is er iets persoonlijk sfeer gebeurd waardoor ik volledig onderuit gegaan ben.
Ik had nergens meer energie voor en kon geen reden vinden om door te gaan. Ik heb me er toen 3 weken aan overgegeven en deed ook niks, behalve voor kind(eren) en beestenboel zorgen.

Om te voorkomen dat ik niet meer uit de sterk neerwaartse spiraal kon komen heb ik een hond aangeschaft. En voordat er commentaar komt dat het een impuls is, nee en ja is hierop mijn antwoord.
Ik ben al ruim 2 jaar op zoek naar een geschikte hond voor mij om getraind te worden als signaalhond voor mij. Alleen stelde ik dat steeds uit door de thuissituatie. Dat is het antwoord op nee.
Het antwoord op ja is eigenlijk dat ik het gedaan heb in een opwelling. Ik zat zo ver weg van alles in contact met mezelf dat ik op het randje zat van mezelf volledig te verliezen zonder rekening te houden met anderen en de gevolgen hiervan. Met een hond moest ik opstaan en naar buiten. En buiten kom je dan mensen tegen die vragen stellen over de hond.

Nu 5 weken verder voel ik me ietsje beter. Nog steeds moe, veel pijn door de fibromyalgie (die verergert is door alle stress) geen zin, een ontploft huis (op de was, stofzuigen en de vaat na). Ik moet door, zo voelt het nu nog. Dat hoop ik de komende weken om te buigen in 'ik wil door'. Ik heb nu ook leuke dingen te vertellen tegen anderen dan alleen dat de jongste ineens niet meer thuis mag wonen en andere dingen die tegen zitten.

En mag ik dan nu voorstellen mijn (onze) pup

Geboren op 15 oktober 2014. Opgehaald in een dorpje in Flevoland. Een hele onderneming met de trein en de bus. Dus de eerste dagen een beetje van slag. Volledig onbekend met alles.
Nu loopt ze redelijk mee aan de lijn, speelt graag met de andere honden op het speelveld. Ligt in de mand als wij eten. Ik heb maar 4 ongelukjes hoeven op te ruimen binnen en na 10 dagen viel het kwartje dat ze ook aan de lijn met de wandeling haar behoefte kon doen in plaats van in de tuin.
Ze wil dolgraag spelen met de katten, die hier eigenlijk niet van gediend zijn en er niks van snappen. Maar de katten komen steeds vaker beneden om op de vensterbank in het zonnetje te liggen, want daar kan de hond niet komen.
Boeddha snapt niks van ballen, stokken en ander speelgoed. Op de bank mag alleen als haar doek er ligt, dus die sleept ze ook regelmatig mee de bank op.

Het magische woordje is uuh!! Dan stopt ze met wat ze aan het doen is (wat niet mag) of ze laat vallen wat ze in de bek heeft.
Zit, lig en mand werken ook 8 van de 10 keer.

Een andere keer meer over Boeddha. Ik ga vanaf nu weer regelmatig stukjes plaatsen. De dip is niet over maar het gaat weer langzaamaan de goede kant op.